Yasaklar diyarından derviş gibi geçerek,
Gözyaşlarımdan kalbime ılık ılık süzülerek,
Lisan-ı aşk ile, ''aziz ve sevgili dostum'' diyerek,
Sinemden vurdun beni, en kalb-i muhabbetinle.
Bir bebeğin düşlerinde gördüğü, melekler gibi gülerek,
Perdelerime yansıyan gökkuşağının renklerine bürünerek,
Hükmettin ruhumun en ince dallarına..
Sen; seni, hercai kelebek...
Kah kondun, kah uçtun, ıslak kirpiklerime.
Bir ilahi sedası mıydı uzaklardan gelen?
Bir nur halesi miydi etrafımda pervane gibi dönen?
Karanlık gecemin ayazında,
Sabah rüzgarı mıydı tenimde esen?
Hançer-i aşkını sapladın da gittin, dertli yüreğime.
Bir çöl güneşinin sıcağında, içtiğim su gibi sevdim seni...
En kutsal kitabımı okuduğum kadar,
Dudaklarımdan dökülen harfler gibi sevdim seni.
Mekke çöllerinin bir garip yolcusu gibi...
Avuçlarımda yitirdiğim aşkın, serabı mı oldun şimdi?
Gecemin engin deryasında yüzerdi gizlerim...
Gizlerimin tutsağı idi hep hayallerim.
Serseri bir kurşun çıkardı su yüzüne!
Elveda derken, sürgün etti gözlerine.
Hani erişilmeyen bilinmezliği sevgimizin?
Hani göğe çıkan ebediyeti dostluğumuzun?
Şimdi sen yoksun, aziz ve sevgili dostum...
Ateşlerde mi yanayım, aşkına mı sığınayım?
Bir gülü kokladığım gibi sevdim seni,
Dualara inandığım kadar sevdim seni,
Elveda deyişinle acıya dönüştü sözlerin...
Ömrümün tadı acılarda mı kaldı şimdi?
Bir ağacın toprakta eriyen çiçekleri miydi sevgimiz?
Bir yıldızın geceden kaydığı kadar mıydı aşkımız?
Ölümsüzlüğünü yüreğimde öldürdüğüm gibi sevdim seni,
Cennet'i özlediğim kadar, yollarında yürüdüğüm gibi sevdim seni...
